မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ျပႆနာေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းနည္း

တစ္ေန႔သ၌ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဟာခ်ိဳင္-ေန၀စ္ရွိ ကြ်န္ုပ္၏ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာခန္းအတြင္းသို႔ မေရာက္တာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ လြန္စြာ အေႀကာက္ႀကီးေသာ ေဒၚသတၱိဟူေသာ အဖြားႀကီးတစ္ဦး ေရာက္ရွိလာျပန္ေလ၏။ ထိုအဖြားႀကီးသည္ စကားေျပာလွ်င္ အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ေျပာဆိုတတ္၏။ ယေန႔တြင္ လည္း ထိုအေဒၚႀကီးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာခန္းအတြင္းသို႔ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ၀င္ေရာက္ လာေလေတာ့၏။

ဘယ္လိုလည္း ေဗဒင္ဆရာ ေနေကာင္းရဲ့လား။ အလုပ္အကိုင္ေတြေရာ အဆင္ေျပရဲ့လား။ က်န္းခန္႔သာလို႔ မာပါစ ေဗဒင္ဆရာ စသည္ျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ႏႈတ္ဆက္၍ ၀င္ေရာက္လာေလ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာခန္းအတြင္းတြင္ ေဗဒင္ေမးရန္ေရာက္ရွိေနေသာ လူေလးငါးေယာက္လည္း ေရာက္ရွိေနခ်ိန္ ျဖစ္၏။ ေဗဒင္ေမးရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ ထိုလူမ်ားသည္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ႏွင့္ ေအာ္၍ ၀င္လာေသာ ေဒၚသတၱိႀကီးကို ၾကည့္၍ မသိမသာ နွာေခါင္းရြံၾကေလ၏။ ထိုလူမ်ားကိုလည္း ေဒၚသတၱိႀကီးက ဖုတ္ေလသည့္ ငါးပိ ရွိေလသည္မထင္သည့္ ပံုစံျဖင့္ လံုး၀ဂ႐ုမစိုက္ပဲ ၀င္ေရာက္လာေလေတာ့၏။

ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေဒၚသတၱိႀကီးအား ခပ္ရြံ႕ရြံ႕ႏႈတ္ဆက္လိုက္၏။ ကဲ.... ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ပါဦး ေဒၚသတၱိရဲ့။ အေမာေလး အပန္းေလး ေျဖပါဦး။ ေရေလးဘာေလး ေသာက္ပါဦး၊ ခနတျဖဳတ္ နားပါဦးဟု ေလေျပေအးေလးႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္၏။ ထိုအခါ ေဒၚသတၱိက မီးျပင္းျပင္း ေတာက္ေလာက္ေနေသာ ေနရာကို ေရစက္အနည္းငယ္ႏွင့္ ပက္ျဖန္းလိုက္သကဲ့သို႔ ပိုမို၍ပင္ ဆိုးသြားကာ... အမေလး... ဘယ္လို ေျပာလိုက္တာလဲ ေဗဒင္ဆရာ၊ ေအးေအးေဆးေဆး နားပါဦးလို႔ ေျပာလိုက္သလား၊ ေအးေအးေဆးေဆး နားေနႏိုင္ရင္ ေဗဒင္ဆရာဆီကို ေရာက္လာပါ့ဦးမလား၊ ေအးေအးလူလူ မေနႏိုင္လို႔ ေဗဒင္ဆရာဆီကို ေရာက္လာခဲ့တာ။ အလကား အားအားယားယား လာေနတယ္လို႔ ထင္လို႔လားဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ရန္ျပန္ေတြ႕ေလေသာေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေခါင္းကိုအသာေလး ငံု႔လိုက္ရေလေတာ့၏။

ကဲ... ဘာပဲေျပာေျပာ ထိုင္ပါဦးဗ်ာ။ ဒီမွာ လူေလးငါးေယာက္ေလာက္ ေဗဒင္တြက္ေပးလိုက္ဦးမယ္ဟု ေျပာလိုက္ေလလွ်င္ ေဒၚသတၱိႀကီးက ေဗဒင္ေမးရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ လူေလးငါးေယာက္ကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေ၀့ၾကည့္ လိုက္ၿပီးလွ်င္ ေအာ္ .... ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ လူႀကီးသူမကို ဦးစားေပးရမယ္ဆိုတာ နားမလည္ဘူးလား၊ အခု ဒီအထဲမွာ ငါက နင္တို႔အားလံုးနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္လိုက္ရင္ အသက္အႀကီးဆံုးပဲ။ အေသအခ်ာ တြက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ငါက နင္တို႔ရဲ့ အေမအရြယ္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့ကို ဦးစားေပးရမယ္။ ဒါမွ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ႔နဲ႔ ကိုက္ညီမွာဟု ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ႏိုင္ထက္စီးနင္း ေျပာဆို၍ ကြ်ႏ္ုပ္ ေဗဒင္ေဟာေပးေသာ စာပြဲခံုေရွ႕သို႔ အတင္း ၀င္ေရာက္၀င္ထိုက္လိုက္ၿပီးလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ကဲ... ေျပာမယ္ဟု စကားစေလေတာ့၏။

ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေဒၚသတၱိမတိုင္ခင္ ႀကိဳတင္ေရာက္ရွိေနေသာ ေဗဒင္ေမးမည့္ လူမ်ားကို လြန္စြာအားနာေသာ မ်က္လံုး အမူအယာျဖင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေလလွ်င္ ထိုသူတို႔မွလည္း ဒီအေဒၚႀကီး ျမန္ျမန္ ၿပီး -ၿပီးေရာဟူေသာ သေဘာျဖင့္ လုပ္ေပးလိုက္ပါ ဆရာရယ္ဟု ျပန္ေျပာေလေသာေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း အင္မတန္ မသိသား ဆိုးရြားလွေသာ ေဒၚသတၱိႀကီးအား စိတ္မရွည္ေသာ ေလသံျဖင့္ ကဲ... ေျပာ ကြ်န္ေတာ္ ဘာတြက္ေပးရမလဲ ဟု စိတ္တိုေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာလိုက္ေလလွ်င္ ေဒၚသတၱိႀကီးသည္ စိတ္တိုေနေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အမူအယာကို ၾကည့္လွ်က္ အင္မတန္ သေဘာက်ေသာ အမူအယာျဖင့္ တဟားဟား ရယ္ေမာေလေတာ့၏။ ကေလးတစ္ေယာက္ပမာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာေနေသာ ေဒၚသတၱိႀကီး၏ အမူအယာကို ၾကည့္ရင္း သူမ၏ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ ဓာတ္မ်ားသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ထံသို႔ ကူးစက္လာၿပီးလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာလိုက္ေလေတာ့၏။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ၾကည့္ကာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာေနေသာ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ႏွစ္ဦး၏ အျဖစ္ကို ေတြ႕ျမင္ၾကေသာ ေဗဒင္ေမးရန္ ေစာင့္ဆုိင္းေနေသာ သူမ်ားသည္လည္း လိုက္၍ ရယ္ေမာၾကေလေတာ့၏။ ထိုအခိုက္အတန္႔တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္းေလး အတြင္း၍ တဒဂၤတခဏ ရယ္သံေမာသံေလးမ်ားႏွင့္ စည္ပင္ေ၀ဆာ သြားေလေတာ့၏။

ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေဒၚသတၱိအား ေဗဒင္ေဟာေပးမည္ဟု စိတ္ကူးလိုက္၍ တားေရာ့ကို ကိုင္လိုက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အခန္းအတြင္းသို႔ တတိယေျမာက္ဧည့္သည္ တစ္ေယာက္သည္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ႏႈတ္ဆက္၍ ၀င္ေရာက္လာၿပန္ေလ၏။ ထိုသူသည္ အသက္(၅၀)ခန္႔ရွိေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးပင္ ျဖစ္၏။ ထိုသူသည္လည္း ကြ်န္ုပ္တစ္ႀကိမ္တစ္ခါက ဘေလာ့ပို႔တင္ခဲ့ဘူးေသာ ဦးမိုးဟု အမည္ရေသာ အညာသား ဘုန္းႀကီးလူထြက္ႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္၏။ ဘုန္းႀကီးလူထြက္ဘ၀ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က် ကေလးမ်ားရကာ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ သူတစ္ဦးပင္ျဖစ္၏။ ထိုသူသည္လည္း ေဒၚသတၱိႀကီးႏွင့္ သူမသာကိုယ္မနာ ဆိုသကဲ့သို႔ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ စကားေျပာဆိုတတ္၏။ စကားေျပာလွ်င္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဒဲတိုးႀကီး ေျပာဆိုတတ္၏။ သူသည္လည္း ယခု ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္းအတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီးလွ်င္ ေဒၚသတၱိအပါအ၀င္ ေဗဒင္ေမးရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ လူအမ်ားကို နည္းနည္းမွပင္ အားနာမႈ႔မရိွပဲ ၀င္ေရာက္လာၿပီးလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာဆိုေလေတာ့၏။

ဒီမွာ ဆရာေလးေရ...။ က်ဳပ္က ေဗဒင္ေမးဖို႔ ၀င္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီရပ္ကြက္ထဲကို ေရာက္တာ လမ္းႀကံဳတာနဲ႔ ကိုယ့္ဆရာ ေနထိုင္ေကာင္းရဲ့လား၊ အဆင္မွေျပရဲ့လားလို႔ သတင္းေမးခ်င္တာက တေၾကာင္း ေနာက္တစ္ခုက ကို္ယ့္ဆရာအေၾကာင္းကို အျပင္မွာ ေျပာတာ ၾကားေနရတာ ေလးေတြလည္း ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္ တာကတေၾကာင္း အဲဒီ အေၾကာင္းႏွစ္ခုနဲ႔ ၀င္လာခဲ့တာပါဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ေျပာေလ၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က ေဒၚသတၱိႀကီးအား ေဗဒင္ေဟာဖို႔ပင္ ေမ့သြားကာ ငါ့အေၾကာင္းကို လူေတြက ေျပာေနၾကတယ္။ ဘာေတြမ်ား ေျပာေနၾကတာပါလိမ့္ဟု အေတြး၀င္ကာ လြန္စြာ စိတ္၀င္စားစြာျဖင့္ ဟာ... ဟုတ္လား ၊ က်ဳပ္အေၾကာင္းကို ဘာေတြမ်ား ေျပာဆိုတာ ၾကားခဲ့ရတာပါလိမ့္ဗ်ာ။ ေျပာျပစမ္းပါဦးဟု ျပန္ေျပာလိုက္ေလလွ်င္....ထိုလူႀကီးက ...

ေျပာရမွာကေတာ့ အခ်ိန္မရလို႔ လိုရင္းတိုရွင္းပဲ ေျပာျပပါ့မယ္။ တစ္ခုက ေကာင္းေၾကာင္း ေနာက္တစ္ခုက မေကာင္းေၾကာင္းဟု ေျပာေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ၎က ဆက္လက္၍ ဒီလိုပါ။ ဆရာေလးရယ္။ က်ဳပ္က အလုပ္ကလည္း မယ္မယ္ရရ မရွိဆိုေတာ့ အခ်ိန္ေတြက အားေနတာနဲ႔ အသိမိတ္ေဆြေတြဆီကို ေလွ်ာက္သြား လည္ေနတာေပါ့။ အဲဒိလိုသြားရင္ ဟိုတေလာတုန္းက က်ုဳပ္အသိ အိမ္တစ္အိမ္ကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ အိမ္ဘုရားခန္းမွာ ဆရာေလး ေပးထားတဲ့ အေဆာင္ေတြကို မွန္ေဘာင္သြင္းၿပီး က်က်နန ခ်ိတ္ဆြဲ ပူေဇာ္ ေဆာင္ထားတာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။

ဆရာေလးဆီ လာတဲ့ဧည့္သည္ေတြကို ေပးေနက် ဘုရားပံုေတာ္ေတြ ၊ အေဆာင္ပံုေတြ၊ အင္းစမပံုေတြေလ။ အဲဒါကို ျမင္ေတာ့ က်ဳပ္က မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဒီအေဆာင္ေတြက ဘာေတြလဲလို႔ မသိမသာ ေမးလိုက္တာေပါ့။ အဲဒီမွာ က်ဳပ္မိတ္ေဆြ လင္မယားႏွစ္ေယာက္က အမေလး ဆရာေလးရယ္ ၊ ဆရာေလးကို ခ်ီးမြမ္းခန္း ဖြင့္လိုက္ၾကတာ။ အဲဒီဆရာေလးက ဘယ္လိုေတာ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္ ေဗဒင္မွန္ေၾကာင္း ၊ လူေတြအေပၚမွာ ဘယ္လို ေစတနာထားေၾကာင္း ယၾတာေခ်ေပးရင္ အခမဲ့ ေမတၱာနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ၾကတာ။ က်ဳပ္ျဖင့္ ဆရာေလးရယ္ ကိုယ့္ဆရာေလး ေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ၾကားလိုက္ရတာ ၀မ္းသာလြန္းလိုက္တာ။ အင္မတန္ကို အားရ၀မ္းသာ ျဖစ္မိသဗ်ာဟု ေျပာေလ၏။

ကြ်ႏ္ုပ္လည္း မိမိ၏ ေကာင္းေၾကာင္းကို ေျပာဆိုေနသည္ကို ၾကားရေလရာ ေကာင္းတာကို ေျပာသည္ကို ေက်နပ္ေလ့ရွိေသာ အားရေလ့ရွိေသာ ပုထုဇဥ္ လူအႏၶတို႔၏ သေဘာအတိုင္း လြန္စြာေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ေသာ သေဘာရွိေလရာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္တြင္းမွ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ဖံုးဖိ၍ပင္ မထားႏိုင္သကဲ့သို႔ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မ်က္ႏွာသည္ ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးႀကီး ျဖစ္လွ်က္ လြန္စြာ သေဘာက် ေနေလေတာ့၏။ ေဗဒင္ေမးရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ ေဒၚသတၱိႀကီးသည္လည္း ကြ်ႏ္ုပ္၏ မ်က္ႏွာအား ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္၍ အကဲခတ္ေနေလေတာ့၏။

ထို႔ေနာက္ ဦးမိုးက ဆက္လက္၍ သိတ္လည္း ေက်နပ္မေနနဲ႔ဦး ဆရာေလးေရ...။ ေျပာျပရဦးမယ္။ ေနာက္တစ္အိမ္ကို ေရာက္ေတာ့ ကုိယ့္ဆရာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး လင္မယားႏွစ္ေယာက္ စကားမ်ား ျငင္းခုန္ေနၾကတာ။ မသိရင္ ရန္ထျဖစ္ေတာ့မယ့္ အတုိင္းပဲ။ သူ႔မိန္းမက ဆရာေပးလိုက္တဲ့ ဘုရားပံုေတာ္ေတြ အေဆာင္ပံုေတြ၊ အင္းစမေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန ဘုရားခန္းမွာ ကပ္မယ္လည္းလုပ္ေရာ သူ႔ေယာက္်ားက လံုး၀ ကန္႔ကြက္ေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕။ အဲဒီသူ႔ေယာက္်ားက က်ဳပ္ေရွ႕မွာေတာင္ မေရွာင္ဘူးဗ်ာ။ သူ႔မိန္းမကို ေျပာဆိုေနတာမ်ား။ သူေျပာတဲ့အတို္င္း ဆရာ့ကို ျပန္ေျပာရဦးမယ္။ သူ႔မိန္းမကို သူက ဘယ္လိုေျပာလဲ ဆိုေတာ့..

ဒီမွာ မေအး ။ မင္း ဘာပံုေတြ ဘယ္ကေန ယူလာျပန္ၿပီလဲ။ မင္းကို ၾကည့္လိုက္ရင္ အားအားရွိ ဒီေဗဒင္ပဲ သြားေမးေနတာ။ ငါက ေဗဒင္ေတြ ဘာေတြ သိတ္အယံုအၾကည္ရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါ မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး။ မင္းတို႔ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ဘူးလား ၊ ဘာသာေရးကုိ တကယ္ သက္၀င္ ယုံၾကည္တယ္ဆုိရင္ ဟုိဟာေကာင္းႏိုး ဒီဟာေကာင္းႏိုး မလုပ္စမ္းပါနဲ႔ မေအးရာ။ ဘုရားေဟာတဲ့ တရားေတာ္အတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံးတာ အေကာင္းဆုံးပဲ။ မင္းတို႔ေတြ လူၿဖစ္ရတဲ့ ဘ၀ခဏတာေလးမွာ လမ္းလြဲမေရာက္ၾကနဲ႔လို႔ သူ႔မိန္းမကို ေျပာလိုက္တယ္။

အဲဒီေတာ့ သူ႔မိန္းမကလည္း ဆတ္ဆတ္ထိ မခံဘူး ကိုယ့္ဆရာေရ။ ရွင္က ဘာသာေရးကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေျပာေနရေအာင္ ရွင္ကလည္း ဘာသာေရးကို ဘယ္ေလာက္ထိ နက္နက္႐ႈိင္း႐ိုင္း သက္၀င္ ယံုၾကည္ေနလို႔လဲ။ ကြ်န္မေလ ရွင့္အေၾကာင္း မသိရင္ခက္မယ္။ သူမ်ားကို အျပစ္ေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္က အရင္ေကာင္းေအာင္ စံနမူနာျဖစ္ေအာင္ အရင္ လုပ္ျပေနျပရမယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျပာရဦးမယ္။ ကြ်န္မတို႔ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ေဗဒင္ေမးလာတာ။ အခုမွ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေဗဒင္ေမးလိုက္ေတာ့ ရွင့္အတြက္ ဘာျဖစ္သြားမွာ မို႔လို႔လဲ။ ဘာေတြ ထိခို္က္သြားမွာ မို႔လို႔လဲလို႔ ျပန္ေျပာတယ္ဗ်။ အဲဒီေတာ့ သူ႔ေယာက္က်ားကလည္း အရမ္း ေဒါသျဖစ္သြားတဲ့ ပံုနဲ႔ သူ႔မိန္းမကို ဒီလို ေျပာေတာ့တာပဲ။

မင္းတို႔ မိန္းမေတြက အဲဒါေတြ ခက္တာပဲ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဆိုလည္း.. ပီပီျပင္ျပင္ေပါ့.. ေဘာက္မယ့္ေၾကာင့္.. အုတ္အေရာေရာ၊ ေက်ာ္အေရာေရာ.. လုပ္ေနရလည္းဆိုတာ ငါေတာ့ နားမလည္ေတာ့ဘူး.. ေဗဒင္ဆရာဆိုတဲ့ လူေတြကလည္း ဘာေၾကာင့္လူေတြကို မႈိုင္းတိုက္ေနရတာလဲ မသိဘူး။ ဒီေလာကႀကီးထဲမွာ ေဗဒင္ဆရာဆိုတဲ့ လူေတြ မရွိရင္ သိတ္ေကာင္းမွာပဲ။ ဒီမွာ မေအး ငါတို႔ ဘုရားေဟာထဲမွာလည္း ႀကီးပြားရာ၊ ႀကီးပြားေၾကာင္း တရားေတြ ေဟာခဲ့ပါတယ္.. ငါးပါးသီလလံုးၿခံဳျပီး ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရီယ မွ်တဖို႔နဲ႔ ဒါန၊ သီလလိုက္စားဖို႔သာ အေရးႀကီးတယ္ မဟုတ္လား။ ေဗဒင္ေမးစရာ မလိုပါဘူးကြာ။ အပိုအလုပ္ေတြ မလုပ္စမ္းပါနဲ႔လို႔ သူ႔မိန္းမကို ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ သူ႔မိန္းမကလည္း ဘယ္လို ျပန္ေျပာသလဲဆိုေတာ့....

ဒီမွာ ရွင့္ေျပာသလို ငါးပါးသီလလံုးၿခံဳျပီး ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရီယ မွ်တဖို႔နဲ႔ ဒါန၊ သီလလိုက္စားေနရင္ေတာ့ ရွင္ေျပာသလို ေဗဒင္ေမးစရာလည္း မလိုဘူး။ ယၾတာေခ်စရာလည္း မလိုဘူးဆိုတာ ကြ်န္မလည္း သိေနတာပဲ။ ရွင့္ကိုရွင္ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။ လူေတြက ငါးပါးသီလ လံုဖို႔ဆိုတာ လြယ္တယ္မ်ား မွတ္ေနသလား။ ရွင့္ကိုယ္ရွင္ပဲ ျပန္ၿပီး သံုးသတ္ၾကည့္ပါဦး။ ရွင္ေရာ ငါးပါးသီလကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လံုၿခံဳေနၿပီလဲ။ ဆရာေတာ္ေတြဆီက သီလယူၿပီး ဆရာေတာ္ေတာင္ ျပန္မၾကြေသးဘူး။ သီလက ပ်က္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနၿပီ မဟုတ္လား။

အေသအခ်ာ ေတြးၾကည့္ရင္ ရွင္တို႔ဟာက ဘုရားကိုလည္း ေန႔တိုင္း လိမ္ေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြကို္လည္း ဂတိေပးလိုက္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေပးတဲ့ ဂတိကို ကိုယ္ျပန္ဖ်က္လိုက္နဲ႔။ အေစာႀကီး ကတည္းက ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္ရင္ ဂတိမေပးနဲ႔ေပါ့။ အခုေတာ့ အာမဘေနၱ- မွန္ပါ့ အရွင္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ ဒါေတြဒါေတြကို လံုး၀ မလုပ္ေတာ့ပါ။ ေရွာင္ၾကည္ပါေတာ့မယ္လို႔ ဂတိေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ေတာင္ ေက်ာင္းျပန္မၾကြရေသးဘူး။ မဟုတ္တာ လုပ္ေနၾကၿပီ။

တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ရာသက္ပန္လို႔ေတာင္ ဂတိေပးေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရွင္တို႔က ကြ်န္မတို႔ထက္ ပိုၿပီး အျပစ္ႀကီးတယ္။ အဲဒါ ရွင္သိရက္လားလို႔ ။ ေဗဒင္ေမးတာေလးကိုပဲ မသိရင္ အျပစ္ႀကီးတစ္ခု လုပ္ေနသလိုလို၊ ေလာကက်င့္၀တ္ကိုပဲ ေဖာ္ဖ်က္ေနသလိုလုိ ေျပာေနေသးတယ္။ ကြ်န္မ ဒီေဗဒင္ေလး ေမးလိုက္တာ ေလာကႀကီး ဘာထိခိုက္သြားမွာမို႔လဲ။ ဘယ္သူေတြကေရာ ကြ်န္မအတြက္နဲ႔ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္း ျဖစ္သြားလို႔လဲလို႔ သူ႔မိန္းမကလည္း အားက်မခံ ျပန္ေျပာတယ္ ကိုယ့္ဆရာေရ...။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ငယ္က်ိဳးငယ္နာေတြ ေဖာ္ၿပီး စကားေတြမ်ား ရန္ဆက္ျဖစ္ၾကလို႔ က်ဳပ္ေတာင္ မနည္း ျဖန္႔ေျဖ ေပးခဲ့ရေသးတယ္ ကို္ယ့္ဆရာေရ.. ကဲ ... က်ဳပ္လည္း အခ်ိန္မရလို႔ ျပန္လိုက္ဦးမယ္ ဆရာေလးေရဟု ဦးမိုးက ႏႈတ္ဆက္၍ ျပန္သြားေလေတာ့၏။


ၾကည္လင္ေနေသာ ကြ်န္ပ္၏ စိတ္အစဥ္သည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ သူတစ္ပါးတို႔၏ ေ၀ဖန္ျခင္းကို ခံႏုိင္ေလာက္ ေအာင္ စိတ္ဓာတ္ မရင့္သန္ေသးေသာ ပုထုဇဥ္လူသား ျဖစ္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ စိတ္အစဥ္သည္ ေနသာ၍ၾကည္လင္ ေနရာမွ မိုးအံု႔လာသကဲ့သို႔ အံု႔မႈိင္း၍ သြားေလေတာ့၏။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို စိတ္မေကာင္းလည္းျဖစ္သြား၏။ စိတ္ထဲတြင္လည္း ၀မ္းနည္းသလို ျဖစ္သြားမိ၏။ ထိုစိတ္ခံစားခ်က္မ်ား ႏွင့္အတူ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မ်က္ႏွာသည္လည္း ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ညွိဳးခ်ံုးၾကသြားေလေတာ့၏။ ေဗဒင္ေဟာေသာ ေနရာတြင္ပင္ ငူငူႀကီးထိုင္ေနၿပီးလွ်င္ ၀မ္းနည္းျခင္း ၊ စိတ္မေကာင္းျဖင္း ၊ ယူက်ံဳးမရျခင္း ၊ စိတ္ပူပန္ျခင္းစေသာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ အတူ တဒဂၤတခဏ ေလာကႀကီးႏွင့္ ကင္းကြာသြားေလေတာ့၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဒၚသတၱိက ... သူမထံမွ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မၾကားဖူးေသာ အင္မတန္ ႏူးညံ့၍ ေႏြးေထြးေသာ ၊ အင္အားပါေသာ ေလသံမ်ိဳးျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း ကြ်ႏ္ုပ္ကို ေျပာေလေတာ့၏။

ဒီမွာ ငါ့သား။ မင္းကို ၾကည့္ေနတာ။ ခုနက လူႀကီးက ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြကို ေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ငါ့သားမ်က္ႏွာက လျပည့္၀န္းႀကီး က်ေနတာပဲ။ ၿပံဳးလို႔ ၊ ေပ်ာ္လို႔ ၊ ၀င္းလို႔ ၊ ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ။ ေနာက္ စိတ္မေကာင္းစရာေတြ လာေျပာေတာ့လည္း ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို မ်က္ႏွာက မဲ့သြားတယ္။ ညွိဳးသြားတယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတဲ့ ပံုေပါက္သြားတယ္။ အဲဒါကို ေလ့လာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငါ့သားမွာက ေကာင္းတာၾကားရရင္ ၀မ္းသာတတ္တယ္။ မေကာင္းတာ ၾကားရရင္ ၀မ္းနည္းတတ္တယ္ ဆိုတဲ့ အင္မတန္ စိတ္ခံစားခ်က္ကို ဦးစားေပးတတ္တဲ့ စိတ္မ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသလိုျဖစ္ေနတယ္။

ဒီလို စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ ငါ့သားရယ္။ ခ်ီးမြမ္းျခင္းရယ္ ကဲ့ရဲ့ျခင္းရယ္ ႏွစ္မ်ိဳးရွိတဲ့ ေနရာမွာ လူေတြဟာ သူတို႔အေတြးနဲ႔ သူတို႔ ခ်ီးမြမ္းခ်င္ ခ်ီးမြမ္းမယ္။ ကဲ့ရဲ့ခ်င္ ကဲ့ရဲ့မယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ခ်ီးမြမ္းစရာ မဟုတ္တာကို ခ်ီးမြမ္းတတ္တယ္။ ကဲ့ရဲ့စရာ မဟုတ္တာကို ကဲ့ရဲ့တတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ထဲက မပါပဲ ပါးစပ္ဖ်ားက ခ်ီးမြမ္းတတ္တယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ကိုယ္က လိုက္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနမယ္ဆိုရင္ ငါ့သားဟာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဓာတ္ မခိုင္မာတဲ့သူ ျဖစ္ေနမွာေပါ့။

ခ်ီးမြမ္းတာ ကဲ့ရ့တာ ေ၀ဖန္တာေတြကို ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားဘဲနဲ႔ ကိုယ္ဟာကို စိတ္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ၊ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ကိုယ္လုပ္သင့္တဲံ အလုပ္ကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း လုပ္ႏိုင္မွသာ စိတ္ဓာတ္ရင္က်က္တဲ့ သူလို႔ ေခၚႏိုင္မွာေပါ့ ငါ့သားရဲ့။ လူေတြ ေ၀ဖန္တိုင္း ကိုယ္က စိတ္ဆင္းရဲမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ ႏွိတ္စက္တာကို ကိုယ္က ခံေနရသလို ျဖစ္သြားၿပီ မဟုတ္ဘူးလား။ သူတို႔ တန္ဖိုးထားမွ ကိုယ္ဟာ တန္ဖိုးရွိတဲ့သူ ျဖစ္မယ္။ အဲဒီလို ယူဆသလား။ အဲဒီလုိ ယူဆရင္ ကိုယ့္တန္ဖိုးဟာ သူတို႔ လက္ထဲကို ေရာက္သြားၿပီ။ ကိုယ့္ကို သူမ်ားက တန္ဖိုးျဖတ္ေပးေနၿပီ။

ေနာက္တစ္ခုက သူတစ္ပါးက ေစတနာအမွန္နဲ႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေ၀ဖန္တာကို ကိုယ္က စိတ္ညစ္သြားတယ္။ စိတ္ဆိုးသြားတယ္။ စိတ္တိုသြားတယ္၊ စိတ္ဓာတ္က်သြားတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေျပာပါ။ “ ငါ့လုပ္ပံု ကိုင္ပံု ေတြးပံု ေတြ ကို ေထာက္ျပတာ၊ ေ၀ဖန္တာ ငါမယူတတ္လို႔ ၊ ငါ သေဘာထား မမွန္လို႔ ငါ စိတ္ဆင္းရဲရတာ ” အဲဒီလို သေဘာထားမ်ိဳး ထားႏိုင္ရမယ္။ ဒါမွသာ ငါ့သားဟာ ရင္က်က္တဲ့ စိတ္ထား၊ ရွိတယ္။ ဒါမွသာ ငါ့သားဟာ တိုးတက္မယ္၊ ဒါမွ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ ငါ့သားဟု အင္မတန္ေႏြးေထြးေသာ ေလသံျဖင့္ တစ္လံုးခ်င္းတစ္လံုးခ်င္း ေျပာေလေတာ့၏။ ေဒၚသတၱိႀကီး ေျပာေသာ စကားလံုးမ်ားသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ႏွလံုးအိမ္အတြင္းသို႔ ရြံ႔ေပ်ာ့ေပ်ာ့အတြင္းသို႔ ေလာင္ေလးခြျဖင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္း ပစ္ထည့္လိုက္ေသာ အခါ ေလာက္စာလံုးမ်ားသည္ ရြံ႔အတြင္းသို႔ စြပ္ခနဲ႔ စြပ္ခနဲ႔ ၀င္သြားသကဲ့သို႔ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ႏွလံုးအိမ္အတြင္းသို႔ ၀င္သြားေလေတာ့၏။ ထို႔ေနာက္ ေဒၚသတၱိႀကီးက ဆက္လက္၍

ဒီမွာ ငါ့သား။ ေနာက္တစ္ခု သတိထား စဥ္းစားရမယ္။ ကိုယ့္ကို ေ၀ဖန္သူ အႀကံညာဏ္ေပးသူ ဆိုတာ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ရွိတယ္။ စိတ္ေနသေဘာထား ေလးနက္တဲ့သူ ၊ ရင့္က်က္တဲ့သူ၊ သေဘာထားႀကီးတဲ့ သူေတြဟာ သူမ်ားလုပ္တာေတြ လြဲတာ မွားတာကုိ ျမင္ရတဲ့အခါ အဲဒီ အလုပ္ကိုပဲ လြဲေၾကာင္းမွားေၾကာင္း ၊ ေနာက္ ဘယ္လို လုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာတယ္။ စိတ္ေနသေဘာထား မေလးနက္တဲ့ သူ၊ မရင္က်က္တဲ့ သူ ၊ စိတ္သေဘာထား ေသးသိမ္တဲ့ သူေတြၾကေတာ့ သူမ်ားလုပ္တာ လြဲမွားတာကို ျမင္ရတဲ့အခါ အဲဒီ အလုပ္ကို ေ၀ဖန္ၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ မေျပာဘူး။ လုပ္တဲ့လူ မေကာင္းေၾကာင္း ပုဂၢိဳလ္ကို ဦးတည္ၿပီးေတာ့ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရႈံ႕ခ်တဲ့ စကားမ်ိဳး ေျပာတတ္တယ္။ ပုဂၢိဳလ္ကို ခ်ိဳးခ်ိဳးဖဲ့ဖဲ့ ေ၀ဖန္တာၾကေတာ့ ရက္စက္ခ်င္တဲ့ ေစတနာပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ငါ့သားကို အေမ... အေလးအနက္ မွာခ်င္တာက တန္ဖိုးရွိတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ေနတဲ့သူဟာ ေန႔စဥ္ မလြဲသာ မေရွာင္သာ ေတြ႕ရတတ္တဲ့ အဆင္မေျပမႈ႔ေလးေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ မတုန္႔ျပန္ဘူး။ သူ႔မွာ အဲဒါေတြအတြက္ အခ်ိန္နဲ႔ အင္အားကို မေပးႏိုင္ဘူး။ ကိုယ္ကိုလည္း သူတစ္ပါးက လြမ္းမိုးေနတာကို စိုးမိုးေနတာကို အေတြးေတြနဲ႔ ခ်ယ္လွယ္ေနတာကို လက္မခံတတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့သားလဲ အဲဒီလုိ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ိဳး ရေအာင္ ေလ့က်င့္ပါ။ ႏွလံုးသြင္းပါ။ ဒါဆိုရင္ ငါ့သားဟာ ေကာင္းတာေတြ ၾကားရၿပီး အရမ္း၀မ္းသာတယ္ဆိုတာလည္း သိတ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မေကာင္းတာေတြ အေျပာခံရလို႔ အရမ္းစိတ္မေကာင္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ လာကႀကီးမွာ လြတ္လပ္တဲ့ ေပါ့ပါးတဲ့ လႊမ္းမိုးမႈ႔ကင္းတဲ့ စိတ္အစဥ္နဲ႔ ေကာင္းမြန္စြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ဟု တစ္ခြန္းျခင္း ေလးနက္စြာ ေျပာေလေတာ့၏။

ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေဒၚသတၱိႀကီး ေျပာျပေသာ စကားမ်ားကို နားေထာင္ၿပီးေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေနာက္က်ိေနေသာ စိတ္အစဥ္သည္ ျပန္လည္ ၾကည္လင္လာေလေတာ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္က ကဲပါ.... ေဒၚသတၱိရယ္။ ဒီေန႔ ကြ်န္ေတာ္ဆီလာတာ ကြ်န္ေတာ္ ဘာကူညီေပးရမလဲ၊ ဘာတြက္ေပးရမလဲ၊ ဘာၾကည့္ေပးရမလဲဟု ေမးလိုက္ေလရာ ေဒၚသတၱိက...

ဒီလိုပါ ငါ့သားရယ္...။ ခုနက ငါ့သားျဖစ္သလို အေမမွာလဲ လႈမႈ႔ေရး ျပႆနာေလးေတြ ရွိေနပါတယ္။ သူကၾကေတာ့ အေမ့ကို ေ၀ဖန္တာ ကဲ့ရဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ အထင္လြဲတာပါ။ အထင္လြဲေတာ့ အေမ့ကို ကြယ္ရာမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာဆိုေတာ့တာေပါ့။ အမွန္က သူက အေမ့ကို အထင္လြဲေနတာပါ။ ျဖစ္ပံုက ဒီလို။ သူ... ပိုက္ဆံလိုတယ္ဆိုလို႔ အေမက တစ္ေယာက္ဆီက အတိုးနဲ႔ ေခ်းေပးၿပီး ကူညီေပးလိုက္တာပါ။ အတုိးက ၂၀ တိုးေပးရတယ္။ မ်ားေတာ့ မ်ားတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ မရွိေတာ့ အခက္အခဲ ျဖစ္ေတာ့လည္း မယူလို႔ မရတဲ့ အေျခအေနဆိုေတာ့လည္း ယူေပးလိုက္ရတာေပါ့။ အေမက စိတ္သန္႔သန္႔ေလးနဲ႔ ကူညီေပးလိုက္တာပါ။ အဲဒါကို အခု သူက ကြယ္ရာမွာ သူမ်ားဆီက တစ္ဆယ္တိုးနဲ႔ ယူၿပီး ႏွစ္ဆယ္တိုးနဲ႔ ျပန္ေခ်းတယ္ ဘာညာဆိုၿပီး လုိက္ေျပာေနတယ္ေလ။

အဲဒါၾကေတာ့ အထင္လြဲေနတာဆိုေတာ့ ဒါကိုၾကေတာ့ သူနားလည္ေအာင္ ရွင္းျပမွ ျဖစ္မယ္။ ကိုယ့္ေစတနာကို ေစာ္ကားတာၾကေတာ့ မခံႏိုင္ဘူး မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ မိန္းကေလးကို သြားၿပီး ရွင္းျပမွာ။ ျပႆနာ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး နားလည္ေစခ်င္တယ္။ အဲဒါ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါ့သားက ကူညီေပးပါဟု ေျပာေလေသာေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေအာက္ေဖာ္ျပပါ မိနစ္(၉၀)အတြင္း ျပႆနာေျဖရွင္းနည္း ဆိုေသာ ယၾတာနည္းကို ေဒၚသတၱိႀကီးအား ေပးလိုက္ေလေတာ့သတည္း။

ယၾတာနည္းတစ္ခု ေပးလိုက္ပါ့မယ္။ အဲဒီနည္းအတိုင္းသာ လုပ္ပါ။ ျပႆနာေတြ လံုး၀ ေျပလည္သြားပါလိမ့္မယ္။ သူတစ္ပါးက ကိုယ့္ကို အထင္အျမင္လြဲေနတယ္။ သူနဲ႔ ကို္ယ္နဲ႔ ထိပ္တုိက္ ျပႆနာ ေျဖရွင္းလိုက္မွ အဆင္ေျပမယ္လို႔ ထင္တယ္။ လံုး၀ကို ေရွာင္လို႔လည္း မရေတာ့ဘူး။ ဒါဆိုရင္ အဲဒီ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ ျပႆနာေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုဖို႔ အတြက္ ဒီနည္းကို အသံုးျပဳပါ။ ဒီယၾတာနည္းက မခက္ပါဘူး။ အခ်ိန္ကာလေလးတစ္ခုကို သိထားဖို႔ရယ္ အေဆာင္ ပန္းအညြန္႔ေလးကို ေဆာင္ၿပီး မ်က္ႏွာမူၿပီး ေျဖရွင္းရမယ့္ အရပ္ေဒသကို မွတ္ထားရင္ ရပါၿပီ။( ေအာက္မွာ အားလံုး နားလည္ေအာင္ ဇယားေလးျဖင့္ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။)



အထက္ပါဇယားကို ၾကည့္ပါ။ ဥပမာအားျဖင့္ တနဂၤေႏြသားသမီး တစ္ဦးဦးသည္ ထိပ္တိုက္ ဆံုေတြ႕၍ ျပႆနာ အခက္အခဲ တစ္ခု ႀကံဳလာၿပီ ဆိုပါစို႔။ အဂၤါေန႔ နံက္ (၁၀း၃၀ မွ ၁၂း၀၀) အတြင္း သြားပါ။ ကံေကာ္ညြန္႔ကို ေဆာင္သြားပါ။ အေနာက္အရပ္ကို မ်က္ႏွာမူ၍ မိမိ ေျဖရွင္းလိုသည့္ ကိစၥကို ေျဖရွင္းပါ။ ေသခ်ာေပါက္ အဆင္ေျပသြားေပလိမ့္မယ္။

မိတ္ေဆြ... သင္သည္ မီးနစ္အနည္းငယ္ အသံုးျပဳ၍ အထက္ပါဇယားကို ကူးယူထားပါက တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ မုခ်အသံုး၀င္လာပါလိမ့္မည္။

သင္တို႔၏အက်ိဳးကို ထာ၀စဥ္လိုလားေသာ
ဆရာဟိန္းတင့္ေဇာ္
ထိုင္းႏိုင္ငံ-မဟာခ်ိဳင္ၿမိဳ႕